Ze lopen gewoon met me mee...

 Ze lopen gewoon met me mee van Margaret Mahy en met illustraties van Steven Kellogg is nou precies het soort verhaal dat ik zelf verzonnen zou willen hebben. Het zit al sinds ik me kan herinneren in mijn hoofd, omdat mijn moeder het vroeger zo vaak heeft voorgelezen. En toen ik de Pabo deed, was dit het eerste boek dat ik aan mijn kleuters voor wilde lezen. Mijn eigen kleuter vindt het ook behoorlijk leuk. Kan ook niet anders, dit magische verhaal is echt op het kleuterlijf geschreven. Mijn versie is trouwens al helemaal verfromfraaid. En toen ik zo even op internet aan het lezen was, was dat wel een terugkerend thema. Iedereen is gek op het boek en heeft het helemaal stuk gelezen! Een classic dus maar gelukkig nog steeds gewoon te koop. En weer van uitgeverij Lemniscaat trouwens, zoals bijna alle boeken die ik tot nu toe besproken heb.  

 

Kareltje Jonas is net als andere jongens, alleen is hij wat klein. Als hij op een dag uit school komt, loopt er een nijlpaard achter hem aan. Een nijlpaard! En hij houdt juist zoveel van nijlpaarden! Kareltje vindt het geweldig dat hij nu net het soort jongen is met wie nijlpaarden graag meelopen. Gelukkig heeft hij een riante vijver, dus kan het nijlpaard daar terecht. Als meneer Jonas dat ziet, roept hij geërgerd uit: "Nou nog mooier, kunnen de mensen hun nijlpaarden dan niet aan de lijn houden? Daar kan geen goudvisvijver tegen."

De volgende morgen loopt het nijlpaard gewoon mee naar school. Op school is het druk, dus denkt hij er niet aan, maar als hij 's middags naar huis loopt, hoort hij wat geschuifel achter zich. Vier nijlpaarden! "Dat is nogal wat", riep mamma. Maar ze gedragen zich keurig, al ontregelt het wel een beetje. En het worden er steeds meer. "Waar komen ze toch vandaan?", vroeg meneer Jonas, die het al lang niet meer leuk vond. "Ze lopen gewoon met me mee als ik uit school kom", zei Kareltje, "ze vinden me aardig".

Dat wordt pappa toch wat al te gortig en hij belt Nel Paardweg, een heks. En even later, nou ja, er komt nog wel wat bij kijken.... druipen 43 nijlpaarden stilletjes af. Kareltje vindt het vreselijk om zijn vrienden te missen, want hij houdt van nijlpaarden. Daarom kijkt hij 's middags onderweg naar huis steeds achterom. Maar geen nijlpaard te bekennen. Maar wel....

Een magisch verhaal toch?

Margaret Mahy is trouwens enorm beroemd, ze is de meest geliefde kinderboekenschrijfster van Nieuw Zeeland. Ik had geen idee,  maar goed.

Gisteren bij Ikea geweest, twee eetkamerstoelen gekocht en een schapenvachtje (de teller staat nu op 6!, maar ik had er echt nog een nodig, koude slaapkamervloer, aan twee kanten van het bed!). En mijn hoofd gebroken over een manier om er hier een foto van te plaatsen zonder dat het, leek alsof ik alleen maar even mijn stoel wilde laten zien. Nou, helemaal niet moeilijk hoor! Maar wel om het er goed op te krijgen. Het is de Nordmyra, letterlijk in 10 minuten in elkaar te zetten.