Waar is de taart?

Onze buiken zitten vol met taart!

Gisteren heeft Lilly Waar is de taart van The Tjong-Khing gekregen. We kenden het boek al van de bibliotheek maar het is altijd nog veel lekkerder om het zelf te hebben. Dank je wel tante Paulien! The Tjong-Khing is een fantastische illustrator die ik al ken uit mijn jeugd van boeken als Kleine Sophie en Lange Wapper, Circus Grote Meneer en grote favoriet voor gedichten, Ik zie je wel, ik hoor je wel van Miep Diekmann.

Circus Grote Meneer

Waar is de taart is het eerste boek dat Khing niet alleen illustreerde maar waarvan hij ook het verhaal zelf bedacht heeft. Twee ratten (hoe kan het ook anders) stelen de taart van meneer en mevrouw Hond.

En dan volgt een dolle achtervolging waarbij je niet alleen de taart volgt maar ook een heleboel andere dieren zoals een klein varkentje dat zichzelf behoorlijk in de problemen brengt. En hoe zit het met het elfde kleine eendje?

In de tijd dat we De gele ballon tien keer per dag lazen, zei een vriendin dat we dan Waar is de taart ook wel leuk zouden vinden, want ook grote overzichttekeningen. Leek me niet nodig, nog zo'n boek. Maar ze konden niet meer verschillen en bovendien, als ik zie hoe leuk de kinderen juist dit soort boeken ook vinden, zou ik zeggen, je kunt er niet genoeg van hebben! Of lenen in de bibliotheek natuurlijk.

De illustraties zijn niet alleen heel mooi (hoe mooi viel me eigenlijk pas op toen ik er foto's van maakte) maar ook heel gedetailleerd en humoristisch. Bovendien is er niks zoetsappigs aan, de honden gaan bijvoorbeeld flink tekeer als ze de ratten hebben gevangen. En dat vinden kinderen juist leuk! En ergens verstopt zie je ook nog Vos en Haas, van de boeken van Vos en Haas van Sylvia van den Heede, die Khing ook geïllustreerd heeft.

Omdat er veel verhaallijnen in het boek zitten en er zo veel te zien is, is het boek al leuk vanaf twee jaar vind ik. En als niet, dan toch. Want ik lees het gewoon voor. En Lilly wijst lekker mee. En Benjahmin vindt het hele boevengedeelte natuurlijk heerlijk.

Als je dit een leuk boek vindt, heb je geluk, want er zijn nog twee delen van, Picknick met taart en Verjaardag met taart. De eerste heb ik tot mijn schaamte nog nooit zelfs maar gezien maar van de tweede kan ik zeggen dat het opnieuw een super boek is. Er komt natuurlijk ook een boef in voor dit keer niet van een taart maar van een ketting. En nou ja, dat onnozele Varkentje doet ook weer mee! En er is dus een kinderfeestje. Succes gegarandeerd.

Op dit moment is er in het Zuiderzeemuseum tot 27 februari 2011 de familietentoonstelling Zuiderzee met Taart. Een kijk-zoek- en maaktentoonstelling aan de hand van de Taartboeken! Klinkt heerlijk. Voor ons een beetje ver weg, maar voor jou misschien niet. Als je gaat, laat me dan weten hoe het was.

PS, het is dus The met een streepje op de e maar dat krijg ik niet voor elkaar.... Sorry!

Een knutselidee bij dit boek is volgens mij niet ingewikkeld, taarten maken! En dan het liefst zo overdreven mogelijk. Mag natuurlijk ook een echte taart zijn, of een stuk of wat kleine cakjes! Je kinderen vreten je vast op van geluk!

2 feestjes voor een muisje van 2

Twee keer Twee

Benjahmin vroeg zich gisteren af waarom Lilly twee feestjes krijgt. Maar dat krijgt iedereen in dit huis eigenlijk, hijzelf incluis. Het echte feest op de dag zelf en de afterparty op de zaterdag erna.

Uit Mejuffrouw Muis aan de Costa del Sol

Met nog meer taart en soesjes waar de kinderen echt blij van werden. En Lilly heeft een berg leuke boeken en speelgoed gekregen, dus daarover snel meer. Want van al dat getut over kinderfeestjes gaat natuurlijk nietmand meer boeken kopen! Maar ach, als je dan in ieder geval even op de site van shak-shuka kijkt waar oma deze super wolf/haas heeft gekocht. Leuk om sprookjes mee te vertellen!

Een verjaardagsfeestje voor de kleine Muis

LILLY DIE IS 2 HOEZEE HOEZEE! 


Het cadeau, nou ja, de Cars auto won zoals verwacht!

De taart, met een wat vreemd cijfer twee!

Het cijfer twee weer zoals het hoort!

De MUIS zelf

En Mejuffrouw Muis bijna compleet!

Dus dat wordt Mejuffrouw Muis dit weekend. Als de afterparty is geweest. Om mezelf nog maar eens lekker onder druk te zetten!

Kikker en Eend, Rat, Haas en Varkentje

Kikker en zijn vriendjes



Twee jaar na Kikker en Eend, leerden we in Kikker is verliefd, dat Kikker op Eend is...hadden we kunnen weten!

Voor hun huwelijk heb ik mijn mijn broertje en schoonzusje mijn tien lievelingskinderboeken cadeau gegeven. Niet als hint, maar omdat mijn schoonzusje zes maanden zwanger was. En dan niet alleen mooie grote prentenboeken, maar ook een paar min of meer onverwoestbare kartonnen boekjes, zoals Kikker en Eend van Max Velthuis die heel geschikt zijn, vind ik, om al vanaf zes maanden aan je kind voor te lezen.

Omdat het een boek voor echt kleine kinderen is, is de inhoud van Kikker en Eend niet heel spectaculair. Dus daar kan ik kort over zijn. Kikker en Eend doen allemaal dingen samen zoals zwemmen in het water, paardje rijden op eend en dansen op een boomstam. Dan gaat het regenen en gaan ze snel thuis in bed liggen slapen. De tekeningen bij het verhaal zijn duidelijk, herkenbaar en, opnieuw, eenvoudig. What is not to like als je 1 of 2 bent of, zoals bij mijn kinderen dus, zes (ahum drie) maanden?

Kijk, ik vind dat Eend er op de laatste pagina een beetje doods bijligt met die gekke ogen maar de kinderen hoor ik er niet over. Benjahmin wilde elke avond wel Kikker en Lilly neemt de boekjes zelfs mee naar bed.

En dan heb ik het nog niet eens over de andere kartonnen boeken van Kikker, Kikker en Rat (graven een gat en vinden een schat), Kikker en Haas (proberen iets te doen wat ze allebei goed kunnen. Dat lukt niet, maar dan plukt Kikker bloemen voor Haas en leest Haas in ruil Kikker voor) en mijn eigen favoriet, Kikker en Varkentje.

Kikker en Varkentje kunnen hun draai niet helemaal vinden in het samen spelen. Maar aan het eind van het verhaal hebben ze iets gevonden dat ze allebei leuk vinden, pannenkoeken bakken. Dat wil zeggen, Varkentje bakt en Kikker eet. Ik ben zelf ook nogal gek op het bakken van pannenkoeken en net als Kikker niet heel dol op het klimmen in bomen, dus dat is mijn identificatie. Omdat het verhaal zo eenvoudig is en de afbeeldingen zo herkenbaar, is het natuurlijk ook goed voor de spraak-taal ontwikkeling. Lilly vindt het nu bijvoorbeeld vooral nog heel leuk om Kikker en Eend te roepen en bal, dat soort dingen.

Ons eigen onschuldige Varkentje

En ten slotte, een onverwachtse wending misschien, maar wat denk je van Kikker als stylicoon? Of hoor ik hier iemand Brigitte Bardot zeggen??

5 euro bij Zara! For my little birthday girl!

Zoo op zolder en Net mensen

Another gloomy day outside!

Nieuwe slingers!




 So we went outside to quickly get back inside. We zijn naar het Historisch Museum Arnhem geweest. Daar is tot 20 maart 2011 de tentoonstelling Zoo op zolder. Het was even doorzetten maar toen vonden Benjahmin en Lilly het leuk! De tentoonstelling gaat over dieren in de kunst. Wat dus neerkomt op kunst met dieren. We zochten in elk kunstwerk het dier. Wat een vrij eenvoudige opdracht was zoals je ziet!

De hele dag vraagt Benjahmin zich nu al af waarom die haas een gat in zijn oor heeft. En waarom die meneer hazenoren over zijn schouders heeft hangen. Ik heb allerlei antwoorden gegeven zoals dat die meneer goed wil kijken naar de haas en daarom een gat in zijn oren gemaakt heeft. En dat hij misschien zelf ook wel graag een haas wil zijn. Maar niks heeft hem tot nu toe tevreden gesteld. En dat snap ik ook wel. Kunst blijft soms lastig te interpreteren. Maar ik klaag niet over het gevraag. Dat was precies de bedoeling.

Aan het eind van de tentoonstelling hangt een magneetbord met allemaal onderdelen van de verschillende dieren in de tentoonstelling. Daar kun je je eigen monster van maken. Vind ik erg leuk bedacht. En het sloeg ook wel aan. Nou ja, voor 5 minuten!
De focus van Lilly lag aanvankelijk vooral bij eten en het aanraken van de kunst. Totdat we bij het poppenhuis kwamen (waar in elke kamer een hond zat). Toen was ze even helemaal gegrepen. Even...

Eenmaal thuis hebben we het boek Net mensen van Ingrid en Dieter Schubert gelezen. Hoewel lezen een te groot woord is. Het is een platenboek waarin je kunt zien hoeveel dieren eigenlijk op mensen lijken (of andersom). Ze geven hun kinderen eten, stoeien met ze en geven ze een draai om hun oren als het nodig is. Benjahmin en Lilly vinden het heerlijk om door te bladeren en (opnieuw) allerlei vragen te stellen. En wat ik zo goed vind, het gaat niet alleen over schattige puppy's maar ook over leeuwen die apen vangen en een uil die zijn kinderen een mol voert. Dus niet alleen schattig maar ook realistisch!

En toen kwam er een olifant met een hele grote snuit...

Wij gaan op berenjacht

Alle beren opgelet!

Vandaag hebben we het berenpak maar weer eens van stal gehaald. Aanleiding was het boek Wij gaan op berenjacht van Michael Rosen met illustraties van Helen Oxenbury. Dit vindt Benjahmin een heel spannend boek. Als hij onraad ruikt, zegt hij heel vaak, er is een berenjacht. En, naar om toe te moeten geven, maar ik begreep nooit zo goed wat hij bedoelde. Hoe een situatie, die voor mij niets weghad van een berenjacht, toch een berenjacht kon zijn. Maar vandaag hebben we het boek opnieuw gelezen en ook een berenverstopspel gespeeld en Benjahmin heeft zich als beer verkleedt. En opeens begon het me te dagen. Het is eigenlijk vrij simpel. Een berenjacht is gewoon een spannende situatie.

Nou heb ik het hierboven over vandaag. Maar dat is inmiddels achterhaald. Vandaag is nu gisteren. Ik raakte helemaal verstrikt in het web van foto's dat ik inmiddels van Benjahmin en Lilly heb omdat ik een berenpak foto hierbij wilde plakken. En dat heeft me vrij lang bezig gehouden. Alles is nu onder controle, wat betreft de foto's. Zie het bewijs hiernaast, met opa in de rol van tijger. Niet van gisteren dus maar uit het immense berenpakarchief dat we in een jaar hebben opgebouwd.

In het boek gaat een vader met zijn kinderen (en de hond) op berenjacht. Steeds zingen ze 'Wij gaan op berenjacht. We gaan een hele grote vangen. Wat een prachtige dag. Wij zijn niet bang.' Onderweg komen ze allerlei obstakesl tegen, zoals lang, wuivend gras, een diepe, koude rivier en dikke slikkerige modder. Maar ze laten zich nergens door weerhouden. Ze gaan vrolijk verder, terwijl ze zingen 'O jee! Modder! Dikke slikkerige modder. We kunnen er niet bovenover. We kunnen er niet onderdoor. O nee! We moeten er wel dwars doorheen!'

En hoe verder ze komen, hoe groter de uitdagingen die ze tegenkomen. Want als ze uit het diepe, donkere woud komen (struikeldestruik), moeten ze door een jagende, zwiepende sneeuwstorm. En dat zou nog niet zo erg zijn, als ze aan het eind van de reis nou maar niet bij die nauwe en donkere grot waren uitgekomen. Waar ze dwars doorheen moeten! Sluiperdesluip! Sluiperdesluip! Sluiperdesluip! WAT IS DAT? Een glimmende natte neus! Twee grote harige oren! Twee grote rollende ogen....

Het is een BEER! Vlug! Door de grot terug! Sluiperdesluip! Sluiperdesluip! Door de sneeuwstorm... En dan zijn ze eindelijk thuis. Open met die deur! Hop! De trap op. In bed. Diep onder de dekens. Nooit meer gaan wij op berenjacht.

Je kunt het verhaal met je stem zo spannend maken als je wilt, want de plaatjes vind ik vrij onschuldig. Dat wil zeggen, als je niet bang voor beren bent. Maar misschien ben jij daar wat gevoeliger voor... Benjahmin en Lilly vinden het vooral lekker griezelen zonder gevaar. En als je er dan een speelse draai aan geeft door met je kind beer te spelen, dan kan het verhaal niet anders dan een groot succes worden. En kijk die beer nou, daar zit geen greintje kwaad in, dat zie je zo.

En berenjacht spelen, doen we zo. We gebruiken de vingerpopbeer die we hebben van Ingrid en Dieter Schubert, van de boeken over Egel en Beer. Een van ons verstopt de beer en de rest mag hem zoeken. Al dan niet met hulp van de hond. Maar vooral met verwarrend veel warm en koud. Oh en sjoemelen mag.

Bij de versie die we van de bibliotheek geleend hadden, zat een dvd met een filmpje waarin het verhaal wordt gezongen. Helaas zat die niet bij onze eigen fancy want met kaft uitgave. Op youtube heb ik het ook (nog niet kunnen vinden. Maar wel dit filmpje waarin de maker van het boek, Michael Rosen, in het Engels), het verhaal 'zingt'. Ook heel leuk. Zelfs zonder animatie erbij. En, zo blijkt uit de reactie van de kinderen, ook zonder dat je verstaat wat hij zegt! Enjoy. GRRRRRRRRRRR! En dan weet je voor de volgende keer ook hoe je zelf het verhaal voor moet lezen.

Kleine muis zoekt een huis

Over een muis, een appel en een huis dat precies groot genoeg is.

In onze boekenkast staat een heel lief boekje dat al helemaal stukgelezen is terwijl we het pas twee jaar hebben. Het is Kleine muis zoekt een huis van  Petr Horácek. Weken achter elkaar heb ik het voorgelezen aan Benjahmin. Muismuis riep hij dan. Het is een fijn verhaal voor kinderen omdat hetzelfde steeds in een net andere vorm terugkomt. Door deze herhaalstructuur kunnen ze het verhaal makkelijk onthouden en meevertellen. 

En nu is het tijd voor Lilly en mij om het nog verder kapot te lezen. En aan jullie om die van jullie honderd keer te lezen. Wedden dat wij winnen?

Op een dag, als kleine muis uit haar holletje kruipt, ziet ze een grote appel liggen. 'Mmm, wat lekker', zegt kleine Muis. 'Die appel neem ik me naar mijn holletje.' Maar hoe ze ook trekt en trekt, de appel past niet in haar holletje. 'Mijn huis is te klein', zegt kleine Muis. 'Ik moet op zoek naar een groter huis.' En ze gaat op weg. Ze bezoekt al haar vriendjes, Mol, Haas en Das. Maar allemaal hebben ze wel een excuus waarom er geen plek is voor kleine Muis en haar appel. 'Nee', zegt Das.'Ik lig de hele dag languit in mijn kussens. Er is niet genoeg plaats voor jou en mij, mijn kussens en jouw appel. En trouwens, ik snurk.' 'Dan zoek ik verder', zegt kleine Muis.

                                                                      

En onderweg neemt ze steeds een paar hapjes van haar appel. Aan het eind van de dag is Kleine muis moe van al dat zoeken. Maar dan ziet ze opeens een heel groot hol, precies groot genoeg voor haar en haar appel. ´Hallo, is daar iemand?´ 'Hallo kleine Muis', gromt een enorme beer, 'kom je bij mij wonen?' Maar dat gaat kleine Muis te ver en sjoef, weg is ze.

Kleine Muis is nu wel heel erg moe. Gelukkig is de appel niet zo zwaar meer.Dan ziet ze opeens een huisje dat precies groot genoeg lijkt voor haar en haar appel. Snel kijkt ze naar binnen. Er is niemand. 'Dit holletje is precies groot genoeg voor mij en mij appel', zegt ze tevreden. En klimt in haar eigen bedje.

Ik vind het altijd ideaal als een boek eindigt met de hoofdpersoon in bed. Want dan is het Slaap lekker kleine Muis en slaap lekker eigen kindje en hop, klaar!

Nou hoort er bij onze Kleine muis zoekt een huis een dvd-tje waarop Frank Groothuis het verhaal voorleest. En hieruit blijkt hoe briljant het verhaal is en hoe heerlijk kinderen herhaling vinden. Want dat dvd-tje keek Benjahmin soms wel tien keer achter elkaar. Misschien ook omdat ik verder niks anders aanbood en hij gewoon graag naar een bewegend beeld kijkt. Maar ik denk toch vooral omdat hij zo van het verhaal houdt. En Frank Groothof leest het ook heel leuk voor. Kijk en luister maar. En dan nog een keer en dan nog een keer!

Voor knutselen met kleine Muis is me nog niet echt iets te binnen geschoten. Maar wat wel leuk is, we hebben een vingepoppetje van kleine Muis en een kleine Muis van Maileg die er sprekend op lijkt en die klappen soms voor Benjahmin en Lilly als ze goed eten. En dat vinden ze, nou ja, heel grappig. Want ja, kleine Muis is natuurlijk een rolmodel, die weet wat lekker eten is. En Lilly eet erg beroerd dus misschien, als jouw kind ook zo tussen de een en drie is en het kwartje qua eten nog niet gevallen is, kun je het ook eens proberen.

Koken met de gruffalo



Spring at last? Binnen in ieder geval!



Als ik pizzadeeg maak houd ik altijd veel deeg over. Dan kun je de volgende dag nog een keer pizza eten (of minder deeg maken) maar je kunt ook calzones maken. En dat hebben wij vandaag gedaan, nou ja, eigenlijk was het slangenpastei! We hebben eerst allemaal dingen gezocht die van slang gemaakt zijn (en ook lekker smaken in een calzone). Dat werden mozzarella (slangenvlees), tonijn (gehakt slangenvlees), tomaat (slangenbloed) en olijven (slangenogen). En daar hebben we dan nog een uitje bijgedaan en kruiden.

Pizzadeeg maken is trouwens erg makkelijk, ik gebruik altijd dit recept.
3 kopjes bloem
2 theelepels zout
2 theelepels instant (droge) gist
1,5 kopje warm water

Maar je moet er wel nog flink wat bloem bijdoen tijdens het kneden. Ik vind het vooral een kwestie van even doorzetten met het kneden. Je moet kneden tot het deeg glad en elastisch is. Dan doe je de deegbal in een met olie ingevette kom met een theedoek eroverheen. Laat het 45 minuten op een warme, droge plek staan, zodat het deeg kan rijzen. Om calzones te maken maak je kleine plakjes, daar leg je de vulling op en dan maak je het dicht, zodat het er zo uitziet (of zoals op de plaatjes in kookboeken). Het belangrijkste is dat ze dicht zijn.

Twee kinderen maar altijd drie stoeltjes, geen idee waarom



Dit gebeurt en dus als je gemakzuchtig bent en bij de achtste poging het broodje
toch openlaat. Het smaakt net zo lekker. Het is alleen visueel een beetje jammer.

In de ene helft van de broodjes hebben we tonijn met uit en olijf gedaan en in de andere helft mozzarella met tomaat en een beetje pesto. Het was heel lekker, vooral het slangenbloed, vond Benjahmin. En de ogen, die lustte hij ook nu niet. Lilly liet zich niet foppen, die at gewoon lekker niks. Maar ze vond het maken wel heel leuk. Vooral toen ik me er niet meer mee bemoeide en ze zelf 100 kleine broodjes mocht maken!

In plaats van zelf deeg te maken, kun je natuurlijk ook een pakje kopen waar je alleen nog water bij hoeft te doen. Of gewoon kant en klaar deeg. De grootste lol zit volgens mij vooral in het kliederen met het deeg. Dus als het al af is!